Wypasanie pastwiska

Do wypasania pastwiska można przystąpić wtedy, gdy trawy osiągną wysokość około 15 cm. W tym okresie rośliny zawierają dużo białka i wody, w starszych zaś zawartość suchej masy wzrasta do 16?20%. Z tego względu bardziej celowe jest spasanie zielonki w nieco późniejszym okresie rozwoju, gdyż przy zjedzeniu takiej samej jej ilości zwierzęta otrzymują więcej suchej masy, a tym samym więcej składników pokarmowych. Ponadto zbyt młoda zielonka wywołuje nieraz zaburzenia w trawieniu i dlatego wymaga dodatku pasz węglowodanowych i włóknistych. Natomiast nieco starsza zielonka z traw może być dobrym i jedynym pokarmem dla krów mlecznych i opasów. Wydajność pastwisk waha się w bardzo szerokich granicach, zależnie od ich jakości i sposobu użytkowania. Z 1 ha pastwiska można uzyskać od 2 do 6 tys. jednostek pokarmowych rocznie, co wskazuje, jak ogromne rezerwy paszowe mogą stanowić pastwiska, zwłaszcza że jest to pasza najtańsza. Użytkowanie pastwisk. Rozróżnia się dwa sposoby użytkowania pastwisk: wypas wolny, czyli bezsystemowy, i wypas kwaterowy ? planowy. Wypas wolny, najmniej racjonalny, lecz powszechnie u nas stosowany, polega na tym, że cała powierzchnia pastwiska jest wypasana bez przerwy przez cały sezon, często jednocześnie różnymi gatunkami zwierząt. W takich warunkach nie można liczyć na dużą wydajność zielonki ani na jej wysoką wartość, a tym samym na wysoką produkcyjność zwierząt. Wszystkie rośliny szlachetne, a więc smaczne i wartościowe, w takich warunkach zanikają, zjawiają się natomiast trawy mniej wartościowe, zjadane przez zwierzęta jedynie z konieczności.