Rewolucyjny proces
W niektórych punktach podejścia Piageta i Wygotskiego wykazują uderzające podobieństwa. Być może nie ma w tym nic dziwnego. Świat intelektualny, w którym obaj tworzyli, był podobny. Obaj cytowali prace tych samych, znaczących postaci w swojej dziedzinie, takich jak Baldwin, Biihler, Janet i Stern. Piaget nie znał prac Wygotskiego przed jego śmiercią w 1934 roku i mógł je przeczytać dopiero w 25 lat później. Jego prace były natomiast bardzo dobrze znane Wygotskiemu, który napisał wstęp do rosyjskiego przekładu Mowy i myślenia u dziecka. Piaget i Wygotski podkreślali znaczenie podejścia genetycznego i badania procesów psychicznych w toku ich rozwoju zarówno w mikrogenezie, jak i w ontogenezie. Przekonani byli także, że rozwój przebiega raczej drogą jakościowych przekształceń niż ciągłego, stopniowego wzrostu. Piaget twierdził, że dzieci rozwijają się, przechodząc poprzez serię jakościowo odmiennych stadiów, i że stadialność w niezmiennym porządku dotyczy wszystkich problemów poznawczych. Wygotski nie ujmował rozwoju jako tak generalnego, stadialnego i jednokierunkowego progresu. Jego podejście jest jednak podobne do Piagetowskiego w tym, że zachodzenie zmian ujmuje raczej jako „rewolucyjny” niż ewolucyjny proces.
